Anastasia Romanov
Anastasia Romanov was de jongste dochter van de laatste tsaren-familie Romanov. De hele familie Romanov is in 1917, tijdens de Russische Revolutie, geëxecuteerd door de Bolsjewieken. De familie Romanov was een hecht en gelukkig gezin. Anastasia had 3 zussen en 1 broertje. Lang werd gedacht dat Anastasia en haar zus Olga aan de executie wisten te ontkomen. In het westen werd vooral het 'sprookje' van Anastasia populair.
Anastasia leefden een prinsessenleven, ze was gelukkig. Totdat ze haar hele familie verloor. De moord was geplant, de hele tsaren dynastie moest dood. Iedereen zou wel een prinses willen zijn. Maar zo fijn was het prinsessenleven dus niet.
Overleefde Anastasia de executie, of niet? En zo ja, hoe zou ze de wereld in zijn gegaan? Ze was alles kwijt. Zonder bezittingen, zonder familie. Wat hield haar op de been? Wat was haar hoop om verder te gaan?
Berichten van het front - WO1
Wat hield de soldaten uit WO1 op de been? Veel brieven uit die tijd zijn goed bewaard gebleven. Brieven naar geliefden, waarin ze vertellen hoe vreselijk het is aan het front, maar ook hoe de liefde, de smacht en de gedachten aan thuis de soldaten sterk houdt.
Familiefoto's, met lachende gezichten. Families met vaders die vertrokken naar het front.
Handgeschreven brieven, over en weer. Met postzegels die zelfs iets vertellen.
Prachtige gedichten, over de ervaringen en de beleving van de soldaten. En van thuisblijvers.
Wat waren de lichtpuntjes van de soldaten? Hoe bleven families (in gedachten) bij elkaar?
"'s Avonds voor het slapengaan, keken zij naar dezelfde maan".
Persoonlijke verhalen uit Auschwitz. Liefde en hoop vinden in een barre tijd.
Zoals de film La Vita è Bella. Een Joods-Italiaanse man met zijn zoontje naar Auschwitz wordt gedeporteerd. Hij probeert zijn zoontje er door heen te slaan door te vertellen dat ze in een spel terecht zijn gekomen, waar ze alles moeten doen om de hoofdprijs te winnen. Hij houdt zijn zoontje een verhaal, een sprookje, voor. Dat zorgt ervoor dat ze de barre omstandigheden kunnen overleven. Dit vind ik een prachtig verhaal (en een mooie film), maar ik vind het beperkt om met een filmverhaal aan de slag te gaan. Daarom ben ik verder gaan zoeken en vond ik het verhaal van Millie Werber, 'Ik stierf in duizend doden'. Hier een stukje uit de samenvatting: Ik stierf in duizend doden is het verhaal van een jong meisje dat, hoe onwaarschijnlijk ook, liefde vindt in de meest duistere tijd. Het gaat over de essentie van het overleven zelf: de sprankjes hoop die de wanhoop op afstand houden, de herinnering aan de smaak van suiker die hoop mogelijk maakt, de onverklaarbare individuele blijken van liefde in een omgeving waar wreedheid heerst, en van een foto en twee gouden ringen die de bevestiging zijn van een grote passie in een naargeestige tijd.
