Gorgelrijmen
van Cees Buddigh’
De halvemaanvis
De halvemaanvis
Heeft toch zo’n verdriet,
Omdat niemand hem ooit eens
Voor vol aanziet.
Hij houdt zich stilletjes
Schuil tussen ’t wier,
En denkt: was het vast maar
Mijn laatste kwartier
Soms rolt er een traan
Langs zijn neus naar benee;
Maar wat wil één traan
In die eindeloze zee?
De kwabbeldras
De kwabbeldras staat op zijn rots,
En voelt zichzelf een pluisje Gods.
Ontroerd buigt hij zijn kop en kust
De vrouw die aan zijn zijde rust.
Die blikt hem teder-blozend aan,
En vangt dan blij te blaten aan.
De kwabbeldras staart weer omhoog,
En pinkt een traan weg uit zijn oog.
De vijfvooreenhoorn
In een bos vol brem en sleedoorn
leeft de laatste vijfvooreenhoorn.
Eenmaal huisde zijn familie
van Bongolie tot Prazilie,
en van Wladiwos tot Inneken
hoorde men ze vrolijk hinniken.
Maar toen is – men zegt bij Rome –
plots de klad erin gekomen.
En geen enkel schepsel met de
klad erin, valt nog te redden.
Straks, in ’t bos vol brem en sleedoorn,
Sterft de laatste vijfvooreenhoorn.
Jij bent de liefste
van Hans en Monique Hagen
Liefste
ik zoek een woord
een heel nieuw woord
een woord dat niemand kent
ik zoek een woord
dat zeggen wil
dat jij de liefste bent
Onzichtbaar
een zucht is onzichtbaar
net als de wind
de nacht is onzichtbaar
als de dag begint
onzichtbaar zijn de dingen
die ik kwijt ben
die ik nooit meer vind
maar
met mijn ogen dicht
zie ik alles
wat mijn hoofd verzint
Wolken
hoe kan het
dat de wolken blijven hangen
kun je ze niet vangen
met een hengel of een touw
zijn ze van watten
of van pluizen
zijn ze net zo hoog als huizen
hoe kan het
dat de wolken steeds weer komen
en weer gaan
hoe kan het
dat ze altijd verder zweven
dat er nooit eens één
een tijdje stil blijft staan
Zonnebloemenzee
zonnebloemen draaien
met de zon mee
van vroeg tot laat
met de zon mee
tot hij ondergaat
’s nachts
draaien zonnebloemen
langzaamaan
niet vlug
’s nachts
draaien zonnebloemen
zachtjes terug
tot de zon komt
met de zon mee
zonnebloemenzee
Lichtjes
ik zie lichtjes in je ogen
kom eens heel dichtbij
ik zie mij
je ogen zijn twee spiegeltjes
zie jij dat ook bij mij
Jouw hand in mijn hard
van Sjoerd Kuyper
Poesie
Ik weet nog wie je vroeger was:
klein meisje in het warme gras,
met wespen zoemend om je glas.
Je zat in de kleuterklas.
Je werd zo snel wie je nu bent:
een meisje dat al Engels kent.
I will always be your friend.
Je bent op school allang gewend.
En wie je later worden zal?
Ik weet het niet. Weet jij het al?
Ik weet maar één ding, bovenal:
dat ik je nooit vergeten zal.
Welterusten
Ik ga naar bed, het is al laat.
Een hond blaft in de stille straat,
alsof hij met het maantje praat
dat hoog boven de linde staat.
Welterusten hond, maan, boom en straat,
ik ga naar bed, het is al laat.
Regenliedje
Zie je dat?
Hond en kat
hollen, rennen
– alles nat.
Wat een zomer,
wat een regen…
gauw naar binnen.
Pootjes vegen!
Maar zie je mij?
Bloot en blij?
De regen is
een vriend van mij!
Ik snap het
van Willem Wilmink
Wil jij misschien mijn meisje zijn?
Wil jij misschien mijn meisje zijn?
Mag ik dus met je gaan?
Want ik wil zo graag dicht bij je zijn,
ik raak je zo graag aan.
En in de middag schijnt de zon
en ’s nachts dan schijnt de maan
en altijd wil ik bij je zijn:
ik raak je zo graag aan.
In je broek geplast
Heb jij dat ook wel eens gehad,
jongen daar,
dat je broek zo nat was
en zo zwaar?
Meisje, heb jij dat ook gehad,
lieve schat,
dat je onderbroek zo zwaar was
en zo nat?
Jawel, mijn kind. Daar moet je niet om treuren.
Een natte broek kan iedereen gebeuren.
Geert de Kockere
Knal
Er was een knal,
zei grote moeder,
een knal en een heelal.
De vonken vlogen in het rond,
o was me dat een knal,
de brokken zwiepten door ’t heelal.
En toen de knal
eindelijk was vergeten,
ontstonden sterrenbeelden
en planeten.
Zo is het ooit begonnen, zei de grote moeder,
helemaal aan het begin,
zoals de letters samenkomen tot een zin.
Er was een knal,
zei grote moeder,
een knal en een heelal.
De vonken vlogen in het rond,
o was me dat een knal,
de brokken zwiepten door ’t heelal.
En toen de knal
eindelijk was vergeten,
ontstonden sterrenbeelden
en planeten.
Zo is het ooit begonnen, zei de grote moeder,
helemaal aan het begin,
zoals de letters samenkomen tot een zin.
