Mijn gedachten dwaalden af naar papa, die twee keer naar Uruzgan is geweest. Binnenkort gaat hij weer. Het is enerzijds heel speciaal. Hij gaat daar helpen opbouwen, de bevolking wat leren. Maar aan de andere kant is die cultuurkloof. Dat leven daar. Zitten zij daar nou wel op te wachten? Mannen hebben het voor het zeggen, een streng régime, een ander leven. Vrouwen onder hun burka. Maar, je weet nooit wat er achter zit...
